Amman; 28 november 2025
Beste allen,
We merken dat na bijna twee maanden bestand nog maar relatief weinig mensen naar het noorden terugkeren. Een belangrijk verschil met het bestand uit Februari is, buiten de broosheid van het bestand, dat de huizen voor een groot gedeelte verwoest zijn en nauwelijks toegankelijk. Ook is er weinig ruimte om tenten op te zetten omdat Gaza stad een dicht gebouwd gebied was met veel hoogbouw, door het platbombarderen ligt er overal puin. Ik sprak net met Abdallah, een van de orthopeden, hij woont met zijn gezin in Dayr al Balah: half in een stenen gebouw met een keuken, toilet en slaapkamer. De ‘woonkamer” en een andere slaapkamer bevinden zich in een aanpalende tent. Hij wil proberen een flat te huren in Gaza stad, zodat hij dichter bij zijn oude plek in de oude stad is. Mocht bouwmateriaal beschikbaar komen en betaalbaar zijn, wil hij op de oude plek herbouwen. Hij zei dat het heel moeilijk is om een redelijke woning (hetgeen betekent dat in ieder geval een deel van het dak en de muren intact zijn) te bemachtigen, en dan is hij nog een ‘goed betaalde’ orthopeed.
Alweer de laatste vrije vrijdag in Gaza van deze uitzending. Het is mooi weer, een licht najaarsbriesje, er zat net er een hop (een van mijn favoriete vogels) op de omheining en een kwikstaart hipte in het zand. Het is heerlijk om lekker aan de rand van het zwembad te liggen en af en toe een (imaginaire) verfrissende duik te nemen, onder het genot van wat ontploffende bommen in de verte, en het heerlijke eentonige gezoem van een drone. Een ideale vakantiebestemming, gastvrije mensen en goede voorzieningen. Helaas komt aan al het ‘moois’ een eind. Alhoewel, na twee maanden van ‘normaal’ leven, heb ik het voorrecht om in februari naar Gaza terug te kunnen komen. Heel erg benieuwd hoe het er dan voorstaat met de situatie en al onze medewerkers.
Het staakt het vuren is nog steeds van kracht. Dat weerhoudt de buurman er niet van om eergister nacht verspreid door de hele strip, aan te vallen: zeker 70 mensen zijn gedood en een meervoud ervan raakte gewond. Wij mochten ook een aantal klanten ontvangen. De voortdurende dreiging is uiteraard het meeste bij de ‘gele lijn’. Ons team zou gister naar een van de buitenposten gaan die dicht bij die lijn is, ze konden er niet geraken, mogelijk dat er woensdag een nieuwe mogelijkheid komt om erheen te gaan. Zelfs de hoogstnoodzakelijke, essentiële gezondheidszorg kan daar dus niet worden gewaarborgd. Het is zo immens verdrietig wat hier allemaal gebeurd. Het is niet te bevatten, en zeker niet goed onder woorden te brengen.
Wat heeft de toekomst voor hen in petto? Zo ongrijpbaar... Over twee maanden bericht ik u verder.
Gegroet,