JO11 zette zich schrap voor een pittige wedstrijd tegen de nummer twee van de competitie: Olympia’60 JO11-2. Van meet af aan wilden de GroenWitten duidelijk maken dat rangvolgorde niet altijd op voorhand alles zegt en waren vastbesloten hun huid zo duur mogelijk te verkopen.

De teams bleken zeer aan elkaar gewaagd. Het spel werd door beide partijen aanvallend en verdedigend in evenwicht gehouden. Van een overheersende bovenliggende partij was geen sprake.

Kansen voor beide teams

Kansen waren er voor zowel de buren als voor de thuisploeg, maar die leidden vooralsnog niet tot doelpunten. Ook niet de snoeihard geschoten hoekschop van de gasten, die eerst op de lat belandde en vervolgens voor de voeten van een mede-Olympiaan terechtkwam, waarna de rebound door de invalkeeper keurig op de doellijn buiten de palen werd gehouden.

Tegen het einde van het tweede kwart wisten de buurtjes toch door de DVVC-defensie te breken en de keeper op het verkeerde been te zetten. Ze schoten de bal aan de binnenkant van de touwen: 0-1.

Tijd voor reflectie in de pauze.

Hard werken omzetten in punten

Het was duidelijk dat het spel van de thuisploeg vandaag alle lof verdiende. Nu nog een doelpunt en minimaal een punt behalen. Er werd geknokt voor iedere centimeter richting Olympia-goal. En vice versa: de gasten draaiden bij herhaling de rollen om. De GroenWitten wisten echter van geen wijken en zetten aanval na aanval op. De Olympianen hadden hun handen (of voeten?) vol aan het team dat tot nu toe puntloos was gebleven. Nu lagen er echter regelmatig kansen. Nu de afwerking nog.

Dan, zo ongeveer halverwege het derde kwart, wordt een mooie aanval van achteruit opgezet. De snelle spits van de thuisploeg krijgt nog wat extra vleugels en stuift naar het Olympia-doel. Haalt uit … en laat de keeper kansloos op de grond. Grote vreugde: 1-1. Wat een mooie beloning voor het harde werken van het gehele team.

Trainers van Olympia moedigen hun spelers aan: “Een goaltje nog”. Tja, dat wil het andere team ook. En dus gaat de strijd onverminderd door. Geen van beide teams weet van ophouden of opgeven. Doordieselen, hup aanvallen!

Fans langs de lijn hopen dat er uit de hoekschop(pen) die genomen mogen worden nog een goaltje meegesnoept kan worden voor de GroenWitten. En dan wordt het extra spannend wanneer de scheidsrechter laat weten dat er nog slechts een minuut te gaan is. Want juist op dat moment verandert de bal van richting, naar het andere eind van het veld, dat van de DVVC-goal. Zestig seconden duren dan ontzettend lang en er is al zo hard gestreden. Houdt de thuisploeg die bal nog uit het doel?

Tuurlijk. Pffftttt. Eindsignaal. Eindstand 1-1.

Go for it!

Wat een prachtige, enerverende wedstrijd. Wat een strijd. Sportief, uitdagend, aanvallend, verdedigend, energiek. Punten verdeeld onder twee elkaars gelijke teams. Super gedaan jongens en meisjes. Op naar de volgende wedstrijd. Komende zaterdag 6 december uit tegen Madese Boys JO11-4, aanvang wedstrijd 10.45 uur. Succes jongens en meisjes, zet ‘m op, geloof erin en blijf ervoor gaan. Het blijkt dat jullie strijdlust genoeg hebben om punten te pakken. Go for it!

Houd jij ook van voetbal en wil je eens komen kijken, of beter nog: meetrainen? Dat kan. Kom naar DVVC op een trainingsavond (maandag en woensdag om 18.30 uur) of neem contact op via jeugdvoorzitter@dvvc.nl

Geen voetbalschoenen? Geen probleem. DVVC heeft een voetbalschoenenbank; hopelijk zit daar jouw maat ook tussen. Tot snel bij DVVC.