Al Mawasi: 26 oktober 2025 - Deze week wil ik u meenemen op reis van Amman, in Jordanië, waar we verzamelen, naar en door Gaza. Het einde was een imposante rit door het zuiden van Gaza. De vorige keer kwamen we met twintig humanitaire werkers ten noordoosten van Khan Yunis de grens van Israël naar Gaza over. We werden opgepikt door negen gepantserde auto’s en reden in konvooi naar de UN-compound, in totaal een kilometer of acht, om daar opgehaald te worden met de auto’s van de verschillende organisaties. Het was afschuwelijk om de verwoesting van de huizen en infrastructuur te zien.
Nu kwamen we bij Kerem Shalom, iets ten zuidoosten van Rafah, tegen de Egyptische grens, binnen en reden de 21 kilometer naar Khan Yunis om over te stappen in de UK-MED-auto. Dit stuk was echter nog vreselijk veel meer dan verschrikkelijk – er zijn gewoon geen woorden voor. Werkelijk alles is platgeschoten en verwoest. Pas na vijftien kilometer kwamen we de eerste mensen tegen. Het was intens verdrietig om erdoorheen te rijden. Hoe kan dit ooit weer bewoonbaar worden?
Een ander issue was dat we achter een voedseltransport aanreden. Er werd ons doodleuk verteld: “Vanmorgen is het transport overvallen, dat kan nu ook gebeuren. Dan blijven we op veilige afstand wachten, dat kan wel twee uur duren, dus zit er niet te veel over in”,. Omdat we, vanwege de wapenstilstand, met het dubbele aantal hulpverleners waren, bleken er onvoldoende gepantserde wagens van de UN beschikbaar. Onze groep zat in een bus; er werden scherfvesten uitgedeeld, helaas niet genoeg voor iedereen. De meesten trokken ze aan, zoals behoort. De UN-begeleider maakte echter een verstandige opmerking: als je de scherfvesten aanhebt, is een van de onbeschermde stukken de zijkant van je lichaam. Dat is precies de plek waar eventueel kogels de bus doorboren. Oftewel, het was verstandiger om de scherfvesten tegen de zijkant van de bus te plaatsen en erachter te bukken. Er was duidelijk meer spanning bij de reizigers dan de vorige maal. Gelukkig waren er geen incidenten. Om 5.30 uur vertrokken en om 19.00 uur was de totale afstand van 250 kilometer afgelegd; dat is de normale tijd.
Tot slot het transport van afgelopen donderdag. De twee van ons team kwamen pas om 22.00 uur aan. Twee mensen uit hun konvooi zijn het Israëlische gedeelte van de grens met Jordanië niet overgegaan. Ze hadden een extra laptop mee en wilden daar geen afstand van doen: het is toegestaan om 1 mobiele telefoon, 1 iPad en 1 laptop mee te nemen. Daarnaast was de extra tas die we altijd meekrijgen vanuit Amman met nieuwe voorraden — zowel medische voor het ziekenhuis als wat luxere goederen zoals koffie en koekjes voor gebruik van onze groep van tien internationale medewerkers — aan de grens geconfisqueerd. De reden wordt nooit gegeven. Oftewel, het tekort aan een aantal essentiële medicijnen blijft.
Gegroet, stem wijs en het ga u goed.
Ron
Ron – doornron@gmail.com