Deze column is grotendeels geschreven door AI *). Bij Theek 5 volg ik de ‘cursus introductie AI’, een cursus die bestaat uit drie bijeenkomsten van twee uur op donderdagmiddag. Vorige week donderdag kregen wij de opdracht om te kijken hoe de informatie via AI bij je terecht kan komen. Ik vond het leuk om te gaan zoeken naar hoe AI een column van mij zou schrijven. En het kan zijn dat er dingen in deze column staan die misschien niet helemaal kloppen. Dat kan, omdat AI de tekst heeft geschreven. Ik heb alles laten staan, zoals AI de woorden heeft gekozen.
Het eerste resultaat: ‘Lia van Gool staat bekend om haar warme, nuchtere columns over het Dongense leven , met een vleugje humor, hart voor de gemeenschap en oog voor de kleine dingen die het leven kleur geven’. En vervolgens schreef AI een column in mijn stijl. Grappig om dit te lezen!
Vervolgens vroeg ik AI of zij (of hij, of het, hoe je het beestje ook een naam geeft) iets te schrijven over Iwan van Qurijnen. En dat gebeurde. Onderstaand een impressie van het verhaal dat AI over onze Iwan schreef. De kop van het eerste verhaal is nog wel het leukste. Lees maar.
Iwan van Quirijnen: de burgemeester van de Tramstraat
Elke ochtend, klokslag negen, begint hij aan zijn ronde. Niet met een ambtsketen, maar met een glanzende vacht en een kwispelende staart. Iwan van Quirijnen, de Labrador met de naam van een notaris en het hart van een avonturier, wandelt door de Tramstraat alsof hij er de scepter zwaait.
Zijn pas is stevig, zijn blik alert. Hij kent de straat als zijn broekzak, al draagt hij die natuurlijk niet. Elk paaltje, elke stoeptegel, elke geur vertelt hem een verhaal. De Tramstraat is zijn domein, en de bewoners zijn zijn volk. Ze groeten hem met een glimlach, een aai over zijn kop, of een stiekem koekje uit de jaszak. Iwan accepteert het allemaal met waardigheid. Kinderen roepen zijn naam, alsof hij een beroemdheid is. Ouderen knikken hem toe, alsof hij al jaren hun buurman is. En andere honden? Die weten: als Iwan komt, maak je plaats. Niet uit angst, maar uit respect. Want Iwan blaft niet, hij regeert met rust. Soms stopt hij even bij de bakker, waar de geur van krentenbollen hem doet dromen. Of hij kijkt naar de herfstbladeren die dansen in de wind, alsof ze hem willen vermaken. Zijn baasje volgt geduldig, wetend dat deze wandeling meer is dan beweging. Het is een ceremonie. Iwan van Quirijnen is geen gewone hond. Hij is een verhaal op vier poten, een wandelende glimlach, een stukje Dongen dat leeft en ademt. En zolang hij door de Tramstraat paradeert, weten we: het dorp is in goede poten.
En zo gaat AI verder met het schrijven van verhalen over Iwan. Nog eentje dan (dit is een samenvatting van twee verhalen over Iwan). De Tramstraat in Dongen is meer dan alleen een straat. Het is een levendige verzameling van herinneringen, geuren, gezichten en verhaallijnen die samen een kleine gemeenschap vormen. . Neem nou Iwan van Quirijnen, de Labrador die niet alleen de straat, maar zelfs de buurt beheerst met z’n kwispelende aanwezigheid. Iwan wandelt elke ochtend zijn ronde alsof hij de burgemeester van de Tramstraat is. Iwan van Quirijnen brengt als vanzelf de buurt tot leven. Iwan kent elke hoek en elke bewoner. Hij wandelt met gezette pas langs het pand waar ooit de EDAH zat, nu een winkel annex koffiebar die bruist van activiteit, precies zoals Iwan zelf. Met zijn gouden vacht en rustige blik is hij de onofficiële ambassadeur van de Tramstraat. En als het weer omslaat en de regen zachtjes de straat vult, dan lijkt Iwan bijna een beetje te treuren om het gemis van zonnige dagen en blije spelletjes. Maar dat is het mooie van de Tramstraat: het is niet alleen een straat, het is een kleine gemeenschap waarin Iwan een onmisbare schakel is. Een hond met een naam die je niet snel vergeet, net als de mensen die hier wonen en de verhalen die ze samen delen. En zo, met de dagelijkse wandelingen van Iwan, wordt de Tramstraat elke dag weer een stukje gezelliger. De Tramstraat is niet zomaar een plek, het is een thuis. Met Iwan die geduldig wacht, begroet en liefheeft, voelt de hele straat zich veilig en levendig. Het is die onzichtbare draad die de buurt verbindt, en dat maakt Iwan van Quirijnen zo bijzonder.
Zo, dit is mijn eerste kennismaking met AI. Maar wees niet bang. Ik blijf mijn volgende columns gewoon zélf schrijven. Dit was even een geintje. Leuk toch en weer eens iets anders. Ik zou Iwan zelf nooit de burgemeester van de Tramstraat noemen. Soms gedraagt hij zich zo wel, besef ik nu. Vooral als hij langs de bakker komt! Hij krijgt dan wel geen krentenbol, zoals AI denkt, maar vaak wel een kinderbroodje. Het liefst wit!
*) AI staat voor Artificial Intelligence, oftewel kunstmatige intelligentie, wat verwijst naar systemen die mensachtige vaardigheden zoals leren, redeneren en beslissen kunnen nabootsen. Het zijn algoritmes en methoden die taken uitvoeren die voorheen menselijke intelligentie vereisten, door data uit hun omgeving te analyseren, te leren en zelfstandig beslissingen te nemen.