Dina en Wim Lips-Peeters vijfenzestig jaar getrouwd

Dina en Wim Lips-Peeters waren op 17 mei vijfenzestig jaar getrouwd. Ter gelegenheid van dit bijzondere jubileum ging burgemeester Hans Slagboom bij Dina en Wim Lips op bezoek. Het paar vertelde graag hun verhaal aan het Weekblad Dongen. Bij dat gesprek waren ook hun dochters Gerda en Ingrid aanwezig.

door: Lia van Gool

Eerste gezicht

Wilhelmus Cornelis (roepnaam Wim) Lips werd geboren op 13 augustus 1932 in Ginneken en Bavel. Hij is de oudste uit een gezin met zes kinderen. De vader en moeder van Wim hadden vroeger een tuinderij aan de Heusdenhoutsestraat 17 in Breda. Door de aanleg van de woonwijk Heusdenhout moesten opa en oma op zoek naar vervangende grond en kwamen eind jaren ’50 op de Voldijk op de grens van Dongen en Tilburg terecht.

Goverdina Adriana Maria (roepnaam Dina) Peeters werd geboren op 16 november 1933 in Gilze. Zij is de jongste uit een gezin met drie kinderen. De vader en moeder van Dina hadden vroeger een boerderij aan het Raakeind in Gilze. Wim en Dina waren allebei actief bij de Katholieke Boerenstand. Zij sportten veel en bezochten regelmatig evenementen. In die tijd was er nog niet zoveel te doen. Daarom ging de jeugd toen alle kermissen af en ging regelmatig dansen. Wim en Dina hebben elkaar op de kermis in Bavel leren kennen. Wim was toen 21 jaar, Dina 20 jaar. “Ja, het was liefde op het eerste gezicht”, zegt Wim. “Maar ik mocht haar niet naar huis brengen. Toen het begon te onweren mocht dat wel.”

Trommeltje

Wim en Dina trouwen op 17 mei 1960 en startten aan de Voldijk in Tilburg een tuinderij. Ze bouwden eerst een houten huisje, waar ze de eerste drie jaar van hun huwelijk woonden. Daarna bouwden ze een stenen huis en van lieverlee werden er op de grond ook kassen neergezet. Zij kregen drie kinderen: twee dochters en een zoon – Gerda (nu 64), Eric (nu 61) en Ingrid (nu 57). De kinderen wonen gelukkig in de buurt: Eric en Ingrid in Dongen en Gerda in Breda. Dina en Wim hebben twee kleinkinderen, Tess (20) en Cas (18). Dat zijn hun grootste oogappels.

Op de vraag waarom Dina en Wim in mei getrouwd zijn, zegt Dina: “Je mocht in de vastenperiode niet trouwen. Na de vasten kwam de paastijd en daarom trouwden veel mensen in mei.” Met het noemen van die vastenperiode kwam ook de vasten zelf ter sprake. “Vroeger mocht je in de vasten geen vlees eten, wel vis. Je mocht ook niet snoepen. Als je een snoepje kreeg, bewaarde je dat in een trommeltje. In het weekend mocht je de snoepjes opeten.”

Samen

Wim en Dina hadden een druk leven. Zij werkten van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat en dat deden zij altijd samen. “Soms sneed ik zelfs sla op zondag,” zegt Wim. Volgens Gerda was het werken in de tuinderij een hobby van pa. Dina ‘is er gewoon ingerold’, vindt zij zelf. “Wij werkten samen, gingen samen de tafel klaarmaken om te eten. We deden alles samen.”

De kinderen gingen in Tilburg naar school. Zij werden met de bus opgehaald en bleven daar over. Lachend vertelt Dina dat de kinderen, toen ze klein waren, in de tuinderij in een soort ‘ren’ zaten. “Dan kon er niks met de kinderen gebeuren.”

“Wij zijn begonnen in een noodwoning (een schattig huisje, vindt Gerda). We kwamen uit Breda, daar moesten wij weg omdat er een weg werd aangelegd.” Toen Wim 67 jaar was, stopte hij met het bedrijf. “De gemeente heeft de grond aangekocht. Er kwam industrie op de plek waar het bedrijf was.” Wim en Dina gingen in de Wilhelminastraat in Dongen wonen. Nu wonen zij in een mooi appartement op Dongepark. “Het bevalt goed hier. Het is gemakkelijk, alles is gelijkvloers en overzichtelijk.”

NAC

Dina heeft een aantal hobby’s en is nog steeds lid van de Vida/KBO. “Ik ging altijd zwemmen en ik maakte kaarten. Ik zit nog steeds op een hobbyclubje, maar jammer genoeg is al een aantal mensen overleden. We buurten nu alleen maar.”

Dina is ook een ster in schoonschrijven, kalligrafie, vertellen haar dochters trots. “Zelfs haar boodschappenlijstjes schrijft ze heel netjes”, zegt Gerda. Wim biljart nog steeds. Vroeger deed hij dat drie middagen in de week, twee keer bij De Leest en één keer bij Dr. Maassen. Hij genoot daar altijd erg van. Nu biljart Wim nog één keer in de week en hij geniet er nog steeds van.

Wim kijkt ook graag voetbal op televisie. Vroeger ging hij regelmatig naar NAC kijken. “Hij was in tranen bij de degradatie van NAC.” Ingrid vertelt dat haar vader, als hij naar NAC keek op televisie, geen erg in de tijd had. “Ik moest eigenlijk naar bed, maar ons pa zat ingespannen naar het voetbal te kijken. Toen mocht ik opblijven.” Kleinzoon Cas heeft de liefde voor NAC niet overgenomen van zijn opa. “Hij is fan van Willem II.”

Pannenkoeken

Vroeger fietsten Wim en Dina veel. “Wij fietsten regelmatig de fietsvierdaagse. Nu gaat dat niet meer.” Toen Dina en Wim met hun bedrijf gestopt waren, pasten zij vaak op hun kleinkinderen. “Zo’n eenentwintig jaar geleden hadden wij tijd genoeg. Wij zijn nogal eens met Tess en Cas naar de Efteling geweest.”

Nu speelt Dina regelmatig rummikub met haar kleinkinderen. “Tussendoor zijn ze dan wel bezig met hun telefoon.” En Tess vindt het heerlijk om pannenkoeken te gaan eten bij opa en oma.

Digitaal vaardig

De gezondheid van Dina en Wim is nog best goed, op een paar kleine mankementen na. Dina doet alles nog zelf. “Wassen, poetsen, koken, ik doe het allemaal nog zelf”, zegt Dina alsof het de normaalste zaak van de wereld is. “Ik kook elke dag en boodschappen doe ik samen met Gerda.”

Als het eten klaar is, vindt Wim het heerlijk om aan te schuiven. “Na het eten ruim ik alles op”, zegt Wim. “En ik stofzuig ook.” Gerda vertelt dat haar vader digitaal nog best vaardig is. “Hij heeft een iPad en kan e-mailen, bankieren, het nieuws volgen en spelletjes doen.”

Dina vindt het heerlijk om te appen en spelletjes te doen op haar iPhone. “Ik vind dat gezellig. Ik app heel wat af met Gerda, om wat bij te kletsen.” Ingrid appt alleen als het nodig is. Zij vertelt dat Tess altijd moet lachen als zij een appje naar oma stuurt. “Tess ziet dan het berichtje ‘oma is aan het typen’. Zij vindt dan dat het te lang duurt.”

Gerda vindt dat zij, Ingrid en Eric verwend worden door hun moeder, vooral met kwarktaarten, soep en koude schotels. “Alle spullen voor de taart van Moederdag staan al klaar”, reageert moeder Dina. “En Gerda wil graag leren hoe zij zo’n kwarktaart maakt.”

‘M’n piek’

Aan het eind van het gesprek komen er herinneringen aan de oorlog naar boven. Dina: “We waren op het land, vliegtuigen vlogen laag over. Ik ben in de sloot gekropen. Ik dacht: dan zien ze m’n piek niet (mijn capuchon).” Ze moet nog lachen als ze daaraan denkt.

Wim: “Wij hadden Duitsers in huis. Wij moesten vluchten op de fiets naar mijn tante. Toen er luchtalarm was, trok mijn oom mij in de sloot.” Door de Duitsers moesten Wim en zijn familie weg uit hun huis. “De paarden stonden nog op stal en mijn vader ging de paarden voeren. Dat vonden de Duitsers goed. Niet alle Duitsers waren slecht.”

Gezondheid

Wim en Dina kijken terug op een lang huwelijk. “Misschien is het wel de laatste keer dat wij onze trouwdag kunnen vieren”, zegt Wim. “We maken er maar wat van, je weet nooit hoe het gaat lopen.” Eén ding is belangrijk, vinden Wim en Dina: gezondheid. “En het is geweldig dat we nog samen zijn.”

Dan komt het verhaal tot een einde. Dina en Wim hebben hun feest gevierd op zondag 18 mei bij De Viersprong.