Elk jaar was er een Sinterklaasding om de spanning op te voeren. Een paar jaar geleden verzonnen Manlief en ik een speurtocht met het thema “De Terroristen”. Wij maakten een draaiboek, “Topsecreet” om het echter te laten lijken. “Volg aanwijzingen, zoek via de gevonden voorwerpen de terroristen Linke Drop en Zure Mat, kortweg De Linke en De zure (Manlief en ik), verover de bom. Verwacht groot gevaar en een zwaar gevecht.”.
Voorbereidingen binnenshuis in het grootste geheim. Wij maakten een enorme bom van kippengaas met daaromheen vuilniszakken, daarin de cadeautjes. Voor een versleten theedoek als lont hadden we een trap nodig om die er bovenin gepropt te krijgen. In de tuin hadden we bouwplastic over de pergola gegooid om onszelf en de bom achter te verbergen, we wilden niet meteen zichtbaar zijn als de meute kwam om de bom te ontmantelen. Op diverse plaatsen in het dorp verstopten wij dingen als een flesje maggi, oud speelgoed, bestek en andere flauwekul op de route die afgelegd moest worden. Goed bidden dat het er ook allemaal zou blijven liggen.
Bij ons thuis, met dichte gordijnen en in het licht van één kaarsje, kregen de tien bomveroveraars de speurroute en moesten, na het vinden van de verstopte attributen in ganzenpas via de achterom terugkomen. Wat zij Niet wisten: de poort zat op slot, geen trap, zij moesten over de schutting klimmend in onze tuin komen. Dan moesten zij nog achter het bouwplastic zien te komen waar De Linke en De Zure met hun enorme waterpistolen een felle strijd zouden voeren om de bom te verdedigen. Manlief en ik moesten ons in de korte tijd dat de speurders weg waren vermommen als terroristen, de bom naar buiten manoeuvreren en de supersoakers vullen. We gebuikten dekens als jas en in de zwarte ijsmutsen knipten we gaten voor ogen en mond. Manlief knipte ook een neusgat en de bivakmuts begon meteen te ladderen. “Wat doe je nou ook zo stom!” Riep ik, want een gek als ik wil ik blijkbaar dat zelfs een geïmproviseerde idiote bivakmuts mooi is. “Jemig zeg! Moet ik soms ook een ochtendjas van Dior aantrekken? Effe normaal blijven doen!” Oh ja, da’s waar, het moet een grap blijven. De supersoakers vullen en dan snel die bom naar buiten. Die blijkt te groot om door de deur te kunnen. Door de haast konden wij als De Linke en De zure ineens vloeken als een bootwerker en wij persten en duwden tot de ronde bom in cilindervorm buiten op z’n plaats stond.
Daar kwam de speurploeg al aan. Snel snel, supersoakers in de aanslag. De hele meute was al gillend over de schutting geklommen en slopen onzeker naar het bouwplastic. Het eerste handjes waren zichtbaar en meteen kreeg iedereen de volle laag met water van De Linke en De Zure. Voor alle partijen viel het niet mee om overeind te blijven. Want het was vijf december en het vroor. Geen goede combi met waterpistolen. Toen de waterpistolen leeg waren werd de bom joelend veroverd en moesten de twee terroristen rennen om het vege lijf redden. Wij werden met boegeroep in een regen van oliebollen, spekjes en zuurtjes naar binnen gedreven waar de bom werd ontmanteld. De Sint liet zich niet zien, die zal wel in zijn grote stoel naar zijn voorhoofd hebben zitten wijzen.