De achtste editie van de Kleppers Lichtjestocht Dongen is een groot succes geweest. Zaterdagavond stonden zo’n duizend fietsers klaar bij De Viersprong om te beginnen aan de Lichtjestocht. Een tocht, die voerde door verschillende bedrijven, kerken en winkels. En over een aantal dijkjes in ’s Gravenmoer.

door Lia van Gool

Sociale club

Tegen half zeven rijden de fietsers richting de start. Sommigen met de mountainbike, anderen hebben die fiets nog even op een rek achterop de auto staan. “De deelnemers komen uit heel Nederland”, vertelt bestuurslid Mariëlle. “Er is ook een club die komt kijken, omdat zij eenzelfde soort tocht willen organiseren.” De Kleppers is een leuke en sociale club, met altijd vrijwilligers genoeg om te helpen. Dat blijkt ook op deze avond. “Wij hebben 235 leden, waaronder 25 tot 30 vrouwen. Het is een diverse groep, jong en oud.” Het succes van de Lichtjestocht ligt volgens Mariëlle aan de ongedwongen sfeer, de Brabantse gezelligheid en het elkaar ontmoeten. “Het is geen wedstrijd, het is een ‘fun-event’. Er doen ook veel kinderen mee, die samen met hun vader of moeder de tocht fietsen.” En dan gaat Mariëlle weer verder, naar haar plek achter het inschrijfbureau. Daar halen de deelnemers hun startbordje op dat zij aan hun fiets vastmaken.

Steeds gekker

Angelo Snoeren en Menno Hoedemakers uit Kaatsheuvel vallen op door hun kleding die helemaal versierd is met lampjes. Natuurlijk willen zij op de foto, als die maar wel in de krant komt. Beloofd! “Wij doen voor het achtste jaar mee”, zeggen de twee mannen. “Het is gewoon leuk, het is een funtocht. En onze versiering wordt in de loop van de jaren steeds gekker.”

Goed georganiseerd

Martine uit ’s Gravenmoer en Angela van Tilborg uit Loon op Zand zijn klaar voor de start. Voor Angela is het de eerste keer dat zij meedoet, Martine rijdt voor de vierde keer mee. “Martine heeft ons aangestoken. Het is leuk om in de avond te rijden en dit evenement is super goed georganiseerd.” Martine is ervoor gekleed: in zilveren overall met roze lichtjes is zij vanavond beslist goed zichtbaar.

Even verder op staat een grote ploeg van MTB Oosterhout. Zij zijn er met ongeveer dertig man, jon en oud (de jongste van deze groep is zeven jaar). De Dongense Marianne is lid van MTB Oosterhout. “Het is de club van Tijs (de zoon van Marianne) en mij”, zegt zij. “Sinds een tijdje heeft de club een damesteam en ik train elke week.”

Jonge kinderen

In een tentje op het grasveld tegenover De Viersprong klinkt de muziek steeds harder. Het blijkt de startlocatie te zijn. Een groepje staat al klaar om te beginnen. “Rijden maar, rustig aan, genieten. En rijden, rijden, rijden”, roept de enthousiaste starter. Bij de start staan Angie en Jaap met hun kinderen te kijken. “Wij zijn hier voor de eerste keer”, zegt Angie. “Ik ben verbaasd dat er zoveel jonge kinderen meedoen.” Het lijkt haar leuk om volgend jaar met het hele gezin mee te doen. Vandaag gaan zijn op een aantal locaties kijken.

Roze lichtslangen

Eén van die locaties is de Oude Kerk. “Leuk hè”, zegt een vader tegen zijn zoon als zij de kerk uitkomen.” Twee andere deelnemers roepen tegen elkaar: “Wij kunnen naar huis, we hebben de kerk gehad’, maar zij rijden toch door. Om bij RB Fietsen door de zaak te rijden, moeten de deelnemers een scherpe bocht maken. Ondanks de gele pijlen met een rood knipperlichtje erboven, rijden sommigen de ingang voorbij. Binnen in de zaak klinkt, aan een stuk door, de finish-muziek die altijd te horen is bij het programma ‘Radio Tour’. De zaak is verlicht met roze lichtslangen die langs de vakken lopen waar fietsen staan. Er is ook discolicht. “Hé, hoi, hé”, roepen de fietsers, en weg zijn ze weer. “Bedankt voor de helm”, roept een deelnemer naar Robbert, de eigenaar van de zaak. “Ik zie veel bekenden, maar ik herken ze niet allemaal door de snelheid….” Een mountainbiker doet een wheelie en vliegt (bij wijze van spreken) de zaak weer uit.

Donker, stil, eenzaam

Op naar de volgende locatie, Van de Mosselaar. Onderweg is het donker, stil en eenzaam. Druilerige regen valt naar beneden. Er is geen verlichte fietser te zien, niet op de Mgr. Schaepmanlaan, niet op de Hoge Ham en niet op de Lage Ham. Het is fijn om het gebouw van Van de Mosselaar te zien. Daar is het ook wel donker, maar er zijn in ieder geval nog twee mensen. De zoektocht naar de rustplaats voor de deelnemers voert door de gebouwen van de autosloper. Het is soms een beetje spookachtig, er zijn nog weinig fietsers te zien. In de verte klinkt muziek, maar dat is niet in het gebouw waar de rustplaats is. Het is een muziekgroep die staat te spelen bij de Jumbo. Vreemd om te horen hoe de wind geluiden meevoert. Eenmaal op de plaats van bestemming is het duidelijk dat de cateringploeg goed voor de deelnemers zorgt. Er staan drankjes klaar (ranja en energydrank) er is koffie en thee, broodjes met warme worst, ontbijtkoek en banaan. Er wordt volop gebruik van de catering gemaakt, soms staat er zelfs een rij.

Modderpaden

Mountainbikers Roeland en Ron staan even uit te rusten. “Het stukje blubber is leuk om te rijden”, vinden zij. “Straks de kasseien nog.” Langzaamaan komen meer deelnemers binnen. Tommy (9) en Danny (12) staan met hun vader Davy even bij te komen. Danny doet voor de vierde keer mee. “Ik vind het best leuk. En ik vind het niet erg dat het regent.” Tommy fietst voor de tweede keer. “Ik vond de modderpaden best moeilijk om te fietsen. En ik vind het een beetje erg dat het regent.” Vader Davy is lid van de Kleppers en zit in de organisatie van deze avond. Moeder Wendy is ook ingeschakeld. Zij zorgt ervoor dat niemand de deur weer uitgaat zonder iets gegeten of gedronken te hebben.

Verwondering

Buiten komt weer een groep fietsers aan. Het eist enige voorzichtigheid om weer weg te komen bij Van de Mosselaar. In de Hubertuskerk in Dongen-Vaart (de woning van Liesbeth en Wouter de Zwart) klinkt de bel als er een groepje fietsers aan komt rijden. De muziek is stemmig en passend. Wouter de Zwart is deze avond ‘pastoor Wouter’. Hij zegent alle fietsers die het pand weer uitgaan met een kwast (wij-)water. Een fietser valt bijna als hij de kerk uitfietst. Gelukkig komt het goed. Voor elke fietser is er iets lekkers. Op de gezichten van de deelnemers is soms de verwondering te zien als zij de tot woonhuis verbouwde kerk binnenkomen. Sommigen maken even een foto.

‘Via Gladiola’

Het vereist stuurkunst om de kerk binnen te komen, het is een lastig bochtje dat de mountainbikers moeten maken. Maar zij zijn natuurlijk wel wat gewend, Eenmaal binnen genieten zij van de entourage en de blauwe loper die speciaal voor hen is gelegd. Het is bijzonder als je binnen staat en je ziet de deelnemers, over het donkere paadje langs de kerk, zo naar binnen rijden. “Ik zegen u”, roepen pastoor Wouter en zijn secondant tegen elke deelnemer. “Er zijn veel mensen uit het dorp gekomen om te kijken. Meer dan ooit”, zegt Wouter voordat hij weer verder gaat met zijn ‘werk’. “Het lijkt wel een soort ‘Via Gladiola’ vandaag.”

Oase

Het wordt steeds donkerder buiten, zo lijkt het. De fietsers vormen een verlichte stoet door de donkere avond. Op de Berlagestraat is autobedrijf Jabe een oase van licht. Een verlichte oase met flitsende, bijna dansende, gekleurde lichtjes: het zijn de fietsers die door het pand rijden. Wat is dit speciaal!

After-party

Rond half elf gaat een aantal fietsers naar huis, de gekleurde lichtjes zijn soms al van de fiets af. Een auto rijdt langs met een mountainbike op een fietsenrek. In De Viersprong is de after-party bezig, die nog wel even zal duren.