Christel de Laat nam bezoekers mee op haar reis vanuit Schijndel naar Italië

Twee avonden stond Christel de Laat op het podium van een uitverkochte Cammeleur. Het was een wervelende show. Het podium hing vol met pijlen en bordjes met namen, zoals ‘hotel’, ‘gynaecologie’, Trento, Bolzano en Schijndel. Tijdens de show met de titel ’En door!?’ nam Christel de Laat de bezoekers mee op haar reis vanuit Schijndel naar Italië en zij vertelde, met veel humor, over haar ervaringen in het ziekenhuis. Voor degenen die haar show niet hebben gezien: probeer nog kaartjes te krijgen voor een voorstelling in een ander theater, het is zeker de moeite waard. Weekblad Dongen sprak met Christel na de speciale voorstelling voor de KBO, enige tijd geleden. Dat was een afspraak, gemaakt tijdens haar show van vorig jaar. Het Weekblad vroeg toen of zij tijd had voor een interview als zij weer in Dongen was. En dat had Christel.

door Lia van Gool

Rust

“Ik heb net de voorstelling voor de KBO achter de rug. Het was erg leuk. Het was ook één van de laatste dingen die ik heb gedaan, buiten mijn theatershow om. Ik ga alleen nog theater doen en Omroep Brabant, radio en televisie.’ Christel de Laat zit op haar gemak op de bank in de kleedkamer van De Cammeleur. “Ik heb heel veel voorstellingen achter de rug. Door de zaken buiten het theater om af te bouwen, krijg ik wat meer rust. Dat is prettig.”

Mooiste rol

Hoewel bijna iedereen zich Christel de Laat voorstelt als iemand die altijd druk is, heeft zij ook haar rustige momenten. “Sinds mijn ziekte een aar jaar geleden neem ik meer tijd voor mijn kinderen en kleinkind. Daar heb ik bewust voor gekozen. Ik hoef niet altijd meer en meer. Gezondheid én tijd zijn het belangrijkste.” Christel heeft wee kinderen, Sanne en Denny. Zij heeft één kleinzoon, Siem, die in oktober vier jaar is geworden. “Het is zo leuk om oma te zijn,” glundert Christel. “Het is de mooiste rol die ik heb vervuld tot nu toe. Het is heel leuk.” Wordt zij wel eens moe van zichzelf? “Nee, ik kan genieten van thuis, lekker op de bank. Genieten van mijn kinderen, van mijn kleinkind. Ik sta thuis niet zo te stuiteren als op het podium.”

Honkvast

Een theaterdier, zo kan Christel de Laat wel genoemd worden. “Ik vreet het!”, zegt zij zelf. Zij voelt zich thuis op het podium. “Het is een voorrecht om op het podium te mogen staan. Het is bijzonder. Ik geniet ervan. Ik vind het ook fijn als er een wisselwerking is met het publiek. Het is fantastisch om te doen.” Toch kwam zij pas op een later moment in het theater terecht. Eerder werkte zij bij events, feesten en bijeenkomsten. Zij had één op één contact met de mensen, wilde het theater niet in. “Toen ik 50 werd, dacht ik ‘als ik ooit het theater in wil, moet ik het nu doen. Ik heb mijzelf een theatershow cadeau gegeven. Ik heb alles zelf geregeld. De shows die ik deed, zo’n zeventien in totaal, noemde ik allemaal ‘try out’. Als het mislukte, kon ik er gewoon mee stoppen.” Christel werkt tijdens haar shows samen met een vast team, technicus Sebastiaan en regisseur Rik. “Wij zijn vanaf dag één een vast team. Zonder hen kan ik het echt niet voor elkaar krijgen.” Ook is Theo Lexmond vanaf dag één haar tekstschrijver. “Ik ben echt honkvast.”

‘Vlakke vloer’

De try-outs van haar eerste theatershow sloegen aan. “Ik ontdekte toen dat het in het theater eigenlijk hetzelfde was, ook één op één. Het publiek en ik doen de show samen. Het is leuk als het publiek reageert. Fantastisch.” En de ideeën voor de shows liggen op straat, vindt Christel. “Ik verbaas, verwonder en irriteer me over bepaalde zaken.” Christel vertelt dat zij graag optreedt in theaters met een ‘vlakke vloer’, zoals in Oosterhout, Waalwijk en Dongen. “Dat is fijn, ik sta dan dicht bij de mensen. Ik kom trouwens altijd graag naar Dongen, het is er altijd fijn.” Ook staat zij graag in kleine theaters, omdat niet iedereen naar het theater in Breda of een andere stad kan. “Door op te treden in kleinere theaters, hebben veel meer mensen de kans om mijn show te zien.”

Zelfspot

Op televisie en op de radio is Christel de Laat anders dan in het theater. “Op televisie werken wij via een format, zoals bijvoorbeeld bij ’t Brabants Worstenbroodje. En wij maken hysterische radio.” Bij ’t Brabants Worstenbroodje is Christel echt een type. “Je leert wat je wel en niet kunt zeggen. Je vergroot jezelf uit, ik heb zelfspot, maar ben nooit kwetsend. Je groeit daarin, zoiets komt niet vanzelf.” Christel is natuurlijk ook bekend van ‘Alpe d’Huzes’.

Persoonlijk

Christel is inmiddels gestart met haar vierde theatershow ‘…En door?!’ Daarin zijn persoonlijke verhalen te horen. “Het is de meest persoonlijke show die ik gemaakt heb tot nu toe.” Zij vertelt in de show over de tijd in het ziekenhuis, toen zij twee jaar geleden ziek was. “Ik heb het dan over de grappige dingen in het ziekenhuis, zoals luidruchtig bezoek, hoe je met het ziekenhuisbed door de gangen rijdt, het OK-shirt dat je aan krijgt.” Ook vertelt zij over de fietstocht naar Italië, die zij maakte na haar ziekte. “Ik heb dat gedaan om een paar zaken op een rijtje te zetten. In mijn show vertel ik over de kleding die ik tijdens de tocht aan had tot aan het plassen onderweg.” De fietstocht na haar ziekte heeft haar veranderd. “Ik heb andere inzichten gekregen.”

Allerleukste werk

Zij denkt even na over de vraag hoe lang ze nog door denkt te gaan met haar shows. “Misschien nog twee of drie. Ik ga niet tot mijn dood op het podium staan, hoewel het theater wel mijn thuis is. Ik wil niet sterven in het harnas.” Christel vindt wel dat zij het allerleukste werk heeft dat bestaat, maar ‘er is nog meer’.

Dankbaar

Voor een show is zij met haar team tussen half 5 en 5 uur in het theater voor een soundcheck. “Daarna gaan wij altijd een hapje eten. ’s Avonds is mijn man Kees er altijd bij. Wij draaien de show en gaan dan weer naar huis.” Soms is Christel wel eens moe voordat zij aan een voorstelling begint. “Door de sfeer verdwijnt de moeheid en door de energie van het publiek.” Het podium is voor Christel een fijne plek, een uitlaatklep, een plek om dingen te verwerken. “Ik ben ontzettend dankbaar dat ik dit werk mag doen.”

Foyer

En dan gaat zij de foyer in, tijd voor haar fans. Tijd om even een praatje te maken en samen op de foto te gaan. Dat heeft zij ook gedaan na de twee voorstellingen op 9 en 10 november in De Cammeleur.