De prachtige vlaggen bij de Laurentiuskerk geven een vrolijk tintje aan de druilerige zondagmorgen. De kerkklokken nodigen mensen uit om naar de kerk te komen. Binnen staan de dames van het Gastenteam klaar met boekjes voor de Oogstdankviering. Zij wensen iedereen een fijne viering. Langzaam stroomt de kerk vol.

door Lia van Gool

Feestelijk

Orgelmuziek klinkt. De grote deuren van de Laurentiuskerk gaan open. Buiten hoor je tromgeroffel, binnen wordt het stil. Pastor Joost de Bont loopt de kerk in, vergezeld door misdienaartjes en lectoren. Sommige in speciale (boeren-) kleding, wat een extra tintje geeft aan deze dag.

Gratis

Vanwege het Oogstdankfeest is het druk in de kerk. Vóór het altaar staan alle gaven uitgestald. Wat ligt er veel! “Een hele berg land- en tuinbouwartikelen en spullen uit de supermarkt. Boeren en tuinders, bakkers, slagers, supermarkten en particulieren hebben alles wat hier ligt gratis geschonken,” zegt Jos Dankers in de openingstoespraak.” De viering, met als thema ‘De aarde is ons gemeenschappelijk huis’ begint. Het Gelegenheidskoor zingt prachtige liederen. Soms zingen de kerkbezoekers even mee.

Een teken van hoop

Pastor Joost de Bont vertelt over de wandeling die hij over het strand maakte, over de prachtige zonsondergang, over het mooie van de natuur. ”Zo’n zonsondergang is een cadeau van de natuur. Dit staat in schril contrast met de aardbevingen, overstromingen en modderstromen die op dit moment verschillende delen van de wereld teisteren.” Joost gaat verder, over de macht die mensen God hebben toegekend. ”Die macht is niet realistisch. God kan geen natuurgeweld voorkomen.” Het is de plicht van ons mensen om elkaars leven mooier te maken, vindt de pastor. ”De zonsondergangen zijn een teken van hoop…” De pastor ziet het als een plicht van mensen om elkaars leven mooier te maken. Ook vraagt hij aandacht voor de agrarische sector. Hij besluit zijn verhaal met de zin: ”…dat ieder zorg draagt voor de ander.” Dat er voor een ander wordt zorggedragen, is duidelijk zichtbaar door alle gaven die vandaag zo mooi zijn uitgestald in de kerk.

Bijzonder

Het muzikale intermezzo van Peter Goos is prachtig om naar te luisteren. De muziek lijkt naar het hoogste punt van de kerk te zweven. Iedereen is stil. Wat een bijzonder moment op zondagochtend. Later worden, onder begeleiding van tromgeroffel, de gaven voor de communie naar binnen gebracht. Vertederend hoe de kleine misdienaars dit vandaag doen.

Gelukzalige gezichten

Langzaamaan komt een einde aan de bijzondere Oogstdankviering. Kerkbezoekers wensen elkaar vrede ná de uitgesproken vredeswens: “Volg je hart dat laat je voelen wat je resoneert en past bij jou. Laat de weg zich ontvouwen, wees geduldig en vertrouw. De vrede van Christus is altijd bij jou.” De geur van wierook verspreidt zich door de kerk als Joost de Bont met het wierookvat langs het altaar loopt. Harrie Broeders van de Werkgroep Arm in Arm neemt de gaven die in de kerk staan symbolisch in ontvangst. “Wij delen alles morgenochtend uit in Dongen en ’s Gravenmoer. Het is fijn om dan al die gelukzalige gezichten te zien. Dank jullie wel.” Een applaus klinkt.

Koffie

Na het slotlied verlaat de pastor met zijn kleine gevolg, onder tromgeroffel, de kerk, via de grote deuren. De bezoekers worden uitgenodigd voor een kopje koffie. Er wordt dankbaar gebruikt van gemaakt. Tijd om even na te praten over deze Oogstdankviering, die (dankzij de inzet van een groot aantal vrijwilligers) voor de laatste keer in de Laurentiuskerk werd gehouden.