Langzamerhand raakt ‘de Cultuurtempel van Dongen-Vaart’ vrijdagavond vol met mensen die gaan kijken naar de tentoonstelling van kunstenaar Martin Peulen. Deze avond bestaat het publiek uit een aantal mensen die een persoonlijke uitnodiging hebben gekregen of mensen die het boek ‘Purple Brains’ hebben gekocht. Een boek over het leven en werk van Martin Peulen uit Waspik. De tentoonstelling, georganiseerd door Jan en Nienke Stads, heeft een prachtige plek gekregen in de Hubertuskerk, de woning van Liesbeth en Wouter de Zwart. Het grootse werk van Martin Peulen komt goed tot zijn recht in de grote ruimte van de kerk.

door Lia van Gool

Cultuurtempel Dongen-Vaart

Bij binnenkomst is de eerste indruk: wauw! Een explosie van kleuren op hele grote en kleinere doeken. Op de biljarttafel bij de ingang ligt een uitgerold werk van Martin Peulen. Verderop naar de centrale ruimte van de kerk staan links en rechts kleinere schilderijen met herkenbare figuren. Tegen de muren helemaal bovenin hangt gigantisch werk. Werk, dat mooi uitkomt in deze ‘kathedraal’, zoals de kunstenaar het zelf op een later moment noemt. Liesbeth en Wouter de Zwart heten iedereen welkom in ‘de Cultuurtempel van Dongen-Vaart’, zoals Wouter hun huis met een grote lach op zijn gezicht noemt. “Het is de bedoeling om in de toekomst meerdere culturele evenementen hier te houden, samen met Jan en Nienke.” Bezoekers zoeken hun weg langs de kleurrijke schilderijen. De kunstenaar zit op dat moment ergens in een hoekje zijn boek te signeren. Niet met een handtekening alleen, maar met een prachtige en persoonlijke tekening voor degene die het boek ‘Purple Brains’ heeft aangeschaft. Het boek Purple Brains wordt vandaag officieel gepresenteerd. Jan Stads kwam op het idee om een boek uit te geven over Martin Peulen, toen hij hem vijftien jaar geleden ontmoette. “Dank aan iedereen die meewerkte om ervoor te zorgen dat dit stuk levenswerk er kwam”, zegt Jan Stads. “Corné Luijken voor de woorden, Anne-Marie Mosterman voor het samenstellen en Dennis van Hest voor het vormgeven. En dank aan iedereen die accepteerde dat de lat zo hoog mogelijk moet liggen.” Staande op de grote trap in de Hubertuskerk opent Jan Stads de avond. Als eerste komt Wouter de Zwart aan het woord, daarna krijgt de avond een officieel tintje, als burgemeester Sacha Ausems van Waalwijk het woord richt tot Martin Peulen. De burgemeester uit Waalwijk is uitgenodigd, omdat Martin Peulen in Waspik woont (deze plaats hoort bij de gemeente Waalwijk).

Initiatief Jan Stads

“Ik heb begrepen dat je het boek pas net hebt gezien, tijdens een mooi diner”, zo begint burgemeester Sacha Ausems. “Het is een mooi initiatief van Jan Stads, gemaakt door Corné en Dennis. Ik was bij de tweede pagina al vrij ontroerd.” Martin Peulen vindt dat het boek ‘mooi gedaan’ is. “Alle facetten komen aan bod. Ik schilder liever dan ik praat”, zegt hij. Maar als Martin Peulen eenmaal aan het woord is, zou je dat niet zeggen. Martin Peulen begon zijn leven huilend en heel beweeglijk, zo gaat het verhaal. “Ik wilde dat uiten. Op de lagere school kreeg in een 9 voor een tekening. En op de middelbare school zei een leraar ‘jij gaat naar de Kunstacademie’.” En dat gebeurde. “In eerste instantie schilder ik gewoon. Ik rolde een doek uit en er ontstond een levend boek.” Martin Peulen verhaalt over mensen, over de buitenkant van mensen die je als eerste ziet, maar als je naar binnen gaat, zie je de verbondenheid. Belangrijk in zijn werk is om de mens in al zijn kwetsbaarheid neer te zetten. En dat is goed zichtbaar in het werk van de kunstenaar uit Waspik. Sacha Ausems heeft een toespraak voorbereid, die zij na de eerste woorden van Martin al overboord gegooid heeft. “Leef je eigen legende. Dat heb je al gedaan en dat doe je. Je creëert dingen waar mensen gelukkig van worden. Ik wil vooral Jan Stads bedanken dat hij dit boek mogelijk heeft gemaakt.” Sacha Ausems is er trots op dat Martin Peulen onderdeel van ‘onze stad en gemeente’ is. “Ik ben supertrots op je, ik krijg er de bibbers van.” De kunstenaar zelf is onder de indruk van alle mooie woorden én van het feit dat zijn werken een mooie plek hebben gekregen in ‘deze kathedraal’. Natuurlijk is er ook een boek voor Jan Stads, de initiatiefnemer van het tot stand komen van ‘Purple Brains’. Martin Peulen: “Ik ben dankbaar voor dit mooie cadeau. Het is fantastisch, mooi, geweldig. Ik heb er geen woorden voor.” En dan begint de kunstenaar te zingen, ‘Laat me’ van Ramses Shaffy. Het klinkt prachtig in de Hubertuskerk. Complimenten zijn er voor degenen die ‘Purple Brains’ hebben samengesteld, Corné Luijten (tekst) en Dennis van Hest.

Nostalgie

En dan is het tijd voor muziek. Muziek, gezongen door Martin Peulen, die daarbij begeleid wordt door pianist Ben. Zonder enig probleem vult de stem van de kleine kunstenaar de kerk tot aan de nok. Wat een stem en wat een akoestiek. Het zijn liederen over thuiskomen, lekkere Engelse nostalgie, zoals de zanger zegt. Het klinkt prachtig. Dat lijken ook degenen te vinden die op te portretten staan: het lijkt alsof zij goedkeurend meeluisteren. Na het optreden gaat Martin Peulen weer door met het signeren van de boeken over zijn leven en werk. Het publiek geniet intussen van het werk van Martin Peulen, maken een praatje met elkaar en genieten van een drankje en een hapje. Een hondje dat een heerlijk plekje heeft in een wandelwagentje bekijkt alles kritisch, zijn ene oortje omhoog. Hij is er aan gewend om overal mee naar toe te gaan. Onder de aanwezigen is ook wethouder René Jansen met zijn echtgenote Thea. Hij is vandaag op persoonlijke titel aanwezig, omdat hij het werk van Martin Peulen erg waardeert. Op zijn werkkamer in het gemeentehuis heeft hij een werk van de kunstenaar, in bruikleen, achter zijn bureau hangen.

‘Peulen-mannetjes’

Op een gegeven moment kijkt een jonge man naar een portret van een kind. Hij wil weten wanneer het geschilderd is. Het blijkt een zoon van Martin Peulen te zijn (helaas ben ik, door zijn verhaal, vergeten naar zijn naam te vragen). Hij vertelt dat hij opgroeide in het atelier van zijn vader. Dat was zijn slaapkamer. “Overdag was het atelier het domein van mijn vader. ’s Avonds sliep ik er. Later is er, in het atelier, een eigen ruimte voor mij gecreëerd.” Natuurlijk groeide hij op met het werk van zijn vader. “Een werk hangt bij ons in de slaapkamer. Dat schilderij is steeds met mij mee verhuisd en heeft altijd een plek in de slaapkamer gehad.” Hij houdt van het werk van zijn vader. “Ik vind het werk mooi, maar ik houd echt van de zogenaamde ‘Peulen-mannetjes’.” Die ‘Peulen-mannetjes’ zijn de figuurtjes van mensen die vaak voorkomen op het werk van Martin Peulen. “Soms verdwijnen ze even, maar ze komen altijd terug in zijn werk.”

Informatie

Wie meer wil weten over Martin Peulen of het boek ‘Purple Brains’, kijk op https://www.martinpeulen.nl of op winkel.pix4profs.nl.